'Wanpraktijken aasgierfondsen moeten aangepakt worden’

Aasgierfondsen zijn investeringsfondsen die vandaag in een wettelijke grijze zone opereren, vaak vanuit zogenaamde belastingparadijzen. Ze kopen voor een spotprijs staatsobligaties of schulden van landen af, waarna ze deze landen via een gerechtelijke procedure dwingen om het veel hoger liggende oorspronkelijke bedrag van de schuld uit te betalen, vermeerderd met de achterstallige rente. Deze praktijk heeft meestal betrekking op landen die zich in een financieel bijzonder fragiele situatie bevinden, vaak in Afrika.

Ontwikkeling gefnuikt
"Via de wanpraktijken van aasgierfondsen raken landen die het vandaag al moeilijk hebben nog verder verzwakt en wordt hun ontwikkelingspotentieel gefnuikt. Dat is ontoelaatbaar. Even verontrustend is dat deze aasgierfondsen geen enkele morele terughoudendheid aan de dag leggen om aanspraak te maken op de middelen voor ontwikkelingssamenwerking die door Belgische en andere belastingbetalers ter beschikking worden gesteld van deze fragiele staten. Het kan op geen enkele manier de bedoeling zijn dat officiële ontwikkelingshulp op zo’n manier wordt aangewend. En zelfs indien onze officiële ontwikkelingshulp niet rechtstreeks wordt aangesproken, veroorzaken de aasgierfondsen tekorten of instabiliteiten die vaak door de officiële ontwikkelingshulp moeten worden opgevangen,” aldus Alexander De Croo.

Het wetsvoorstel dat vandaag in de Kamer werd voorgesteld, voorziet erin dat Belgische rechtbanken van bijkomende en meer efficiënte middelen worden voorzien om de activiteiten van aasgierfondsen aan banden te leggen. Zo zouden Belgische rechtbanken, naast een reeks facultatieve criteria die de rechter kunnen begeleiden in zijn redenering, moeten rekening houden met een eventuele wanverhouding die bestaat tussen de afkoopwaarde en de nominale waarde van de schuld, eventueel verhoogd met de rente en kosten.

Internationaal toonaangevend
“Dit wetsvoorstel sluit naadloos aan bij de beleidsprioriteiten die ik in mijn beleidsnota Ontwikkelingssamenwerking naar voren heb geschoven, met name de strijd tegen illiciete financiële stromen die volgens schattingen tot 40 miljard dollar per jaar oplopen. Ons land zet met dit voorstel internationaal de toon om het wegsluizen van kapitaal uit ontwikkelingslanden aan banden te leggen,” besluit Vicepremier en Minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo.